Mánudagur
17.
maí
1967
Ljósmynd
og
texti:
Steingrímur
Sjómaður
um
árabil
-
afreksmaður
á
skíðum
Skipsfélagar
slógu
saman
í
flugferð
svo
hann
gæti
keppt
á
landsmótinu.
ÞAÐ þykja varla neinar stórfréttir þó einstakir íþróttamenn taki þátt í
íþróttamótum. Mig langar þó að segja frá einum, sem tekið hefur þátt í
mörgum mótum við dálítið óvenjulegar aðstæður. Það er skíðakappinn
Sveinn Sveinsson, sjómaður frá Siglufirði. Sveinn.hefur um árabil verið
í fremstu röð íslenska. skíðamanna keppt á ótal mótum og oftast verið
meðal þeirra sem hlotið hafa verðlaun. Þá
hefur
hann m.a, sjö sinnum, orðið Íslandsmeistari í norrænni tvíkeppni, ganga
og stökk, tvisvar Íslandsmeistari í stökki og einusinni i 15 km göngu.
Þessi
árangur
Sveins
er
mjög
athyglisverður,
ekki
síst
þegar
tekið
er
tillit
til
þess,
að
hann
hefur
verið
sjómaður
frá
18
ára
aldri.
Oft
hafa
einu
tímarnir
sem
hann
hefur
átt
til
æfinga
fyrir
íslandsmót
verið
landlegudagar,
þegar
bátur
sá
sem
hann
var
á
hverju
sinni,
gat
ekki
róið
og
þá
stundum
ekki
heldur
verið
veður
til
skíðaiðkana.
Oft
hefur
Sveinn
þó
tekið
sér
2-3ja
vikna
frí
fyrir
Íslandsmót.
Allan
sinn
sjómannsferil
hefur
Sveinn
verið
á
síldar
eða
línubátum
og
á
togurum,
en
sl.
sumar
breytti
hann
til
og
réðist
á
síldar
og
lýsis-flutningaskipið
“Haförninn”.
Í
vetur
hefur
skipið
verið
í
flutningum
til
erlendra
hafna,
svo
Sveinn
hafði
engin
tækifæri
til
æfinga
i
vetur,
en
samt
hafði
hann
hugsað
sér,
ef
tækifæri
gæfist
að
fá
sér
frí
síðasta
„túr"
fyrir
Íslandsmót,
æfa
í
nokkra
daga
og
taka
þátt.
Haförninn
kom
hálfum
mánuði
fyrir
Íslandsmótið
til
Siglufjarðar
og
Sveinn
fékk
fríið
sitt
langþráða,
Tíminn
virtist
heppilegur
því
ekki
var
búist
við
skipinu
aftur
heim
fyrr
en
eftir
páska.
En
það
fór
á
annan
veg.
Ferðin
gekk
óvenjulega
vel,
svo
og
losun
erlendis,
svo
séð
varð
að
skipið
kæmi
fyrir
páska
er
skíðamótið
hæfist.
Sveinn
var
búinn
að
sætta
sig
við
það
að
verða
af
Íslands-mótinu
er
hann
fékk
fréttir
af
því
að
félagar
hans
á
skipinu
hefðu
ekki
sætt
sig
við
það,
Sveinn
skyldi
keppa.
Þeir
báðu
útgerðina
að
óska
eftir
því
við
Svein
að
hann
tæki
þátt
í
Skíðalandsmótinu
og
fengi
sér
síðan
flugferð
eftir
mótið
til
Þýskalands,
en
skipsfélagar
hans,
allir
sem
einn,
greiddu
kostnaðinn.
Útgerðin
samþykkti,
Sveinn
tók
auðvitað
þessu
ágæta
boði
og
fór
að
æfa
af
kappi,
þ.e.
þegar
veður
leyfði,
en
vonskuveður
var
flesta
dagana
fyrir
svo
og
mótsdagana.
Árangur
Sveins
á
mólinu
var
frábær.
Í
15
km
göngu
varð
hann
að
sætta
sig
við
11.
sætið,
en
ég
endurtek
hér
orð
fyrrverandi
Skíðakóngs
Íslands,
Jónasar
Ásgeirssonar:
“Árangur
Sveins
er
hreint
kraftaverk.
Og
hann
hefði
ekki
verið nr.
11
ef
hann
hefði
getað
æft
eins
og
hinir”.
Í
stökkkeppni
mótsins
varð
hann
annar.
En
þar
var
hann
óheppinn
með
rásmark
(nr.
1)
og
snjókoma
réði
miklu
um
að
hann
hreppti
ekki
titilinn
að
dómi
undirritaðs.
Í
norrænni
tvíkeppni
varð
Sveinn
þriðji,
en
í
þeirri
keppni
átti
Sveinn
lengsta
stökk
mótsins,
48
metra,
eða
5
metrum
lengra
en
nokkur
annar
stökk
þennan
dag.
Sveinn
flaug
svo
utan
og
hitti
skipsfélaga
sína
það
er
ekki
að
efa
að
þeir
fögnuðu
honum
ákaft.
Steingrímur.
