Miðvikudagur
3.
apríl
1968.
Texti
og
ljósmyndir;
Steingrímur
Haförninn
sigldi
eilífa
króka
og
beygjur
eins
og
skíðamaður
í
svigi.
FLUTNINGASKIPIÐ Haförninn braust um helginn gegnum ísinn norður fyrir land,
til að færa Akureyringum bensín og gasolíu, sem skortur var að verða á
þar. Kom skipið til Akureyrar á mánudags-morgun og þóttu skipsmenn hafa
sýnt mikinn dugnað við erfiðar aðstæður.
Steingrímur Kristinsson frá Siglufirði, timburmaður á Haferninum, tók
meðfylgjandi myndir af ísnum og segir þannig frá ferðinni:
HAFERNINUM 1. apríl - kl. 6.30 á laugardagsmorgun sl. lagði Haförninn af
stað til Akureyrar frá Reykjavík með áætlaða viðkomu á Ísafirði. Farmurinn var
olía og bensín.
Til
Ísafjarðar
var
komið
kl.
22,15
á
laugardagskvöld.
11
stiga
frost
var
og
innsti
hluti
fjarðararins
var
lagður
um
20-30
sm.
þykkum
ís,
sem
brjótast
varð
í
gegn
um,
til
að
komast
að
bryggju.
Losun
á
áætluðum
farmi
gekk
greiðlega, og var haldið frá
Ísafirði á flóði sunnudagsmorgun kl. 9.
Í
brúnni
er
14
stiga
frost.
þarna
sjást
þeir
t.f.v.
Loftskeytamaðurinn
Bergsveinn
Gíslason,
Skipstjórinn
Sigurður
Þorsteinsson
og
Pálmi
Pálsson
stýrimaður,
allir
kappklæddir.
Frost hafði hert nokkuð og var ekki hægt að sjá, að tæpum 12 tímum áður
hafði skip siglt í gegn um ísinn í „botni" fjarðarins. Samkvæmt fréttum
útvarps og veðurstofu var 20 stiga frost á Horni og siglingaleið austur
fyrir algjörlega ófær vegna hafíss. En þar sem veður var mjög gott,
golukaldi og sólskin, ákvað skipstjórinn, Sigurður Þorsteins-son að
kanna ísinn, og athuga möguleika á að komast austur í gegnum hann.
Fyrsta fyrirstaðan á leiðinni, fyrir utan einstaka jaka sem sveigja þurfti
frá, var víðáttumikil ísspöng, sem náði allt út í hafsauga, svo langt
sem auga og radar náði og allt til lands. Fundin var sá hluti
ísbreiðunnar sem árennilegastur var og mjóst yfir í auðan sjó austan
megin. Reyndist það vera fjórðungur úr mílu. Siglt var hægt upp að
ísröndinni og síðan
lagt í hann.
Samfeld
ísbreiða.
Horn
í
baksýn
Nokkru síðar var komið í auðan sjó og aftur sett á fulla ferð. En aðeins
2-3 sjómílur, þá varð aftur að slá af vegna mikils magns af jökum, sem
sigla varð hjá, Var skipið ekki ósvipað skíðamanni í svigkeppni, siglt í
eilífa króka og beygjur. Loks varð alveg að stöðva, því nú var komið að einni
spönginni enn.
Háseti
hafði
verið
sendur
upp
í
mastur,
til
að
leita
að
heppilegri
leið
í
gegn
um
breiðuna.
Því
freistandi
var
að
halda
áfram,
vegna
þess
hve
veður
var
gott.
Og
enn
var
brotist
í
gegn,
án
erfiðleika.
Nú
sást
hafís
í
allar
áttir,
svo
langt
sem
augað
eygði,
en
skyggni
var
mjög
gott.
Hásetinn
uppi
í
mastri
sá
vel
yfir
og
benti
á
greiðfærustu
leiðina
austur,
norður
og
suður.
allt
eftir
því
hvar
von
var
um
að
komast
í
stóra
vök.
Þegar
komið
var
að
Horni,
varð
ísinn
nokkuð
þéttar
en
þynnri,
um
1-2
metrar
á
þykkt.
Nú
vorum
við
komnir
það
langt
inn
í
ísinn
að,
ekki
borgaði
sig
snúa
við,
enda
hafði
borist
frétt
um
það
að
fyrr
um
morguninn
hefði
Akureyrartogarinn
Svalbakur
brotist
í
gegn
og
var
einversstaðar
við
Skaga
á
leið
austur.
Vitavörðurinn
á
Hornbjargsvita
hafði
komið
auga
okkur
inni
í
ísbreiðunni.
Hann
bauðst
til
að
fara
upp
á
næsta
fjall
og
reyna
að
vísa
okkur
að
vökum,
ef
það
yrði
okkur
að
gagni.[ath.neðanmáls]
Ekki
var
talin
þörf
á
því,
því
hásetinn
í
mastrinu
hafði
mjög
gott
útsýni
úr
varðstað
sínum.
Tveir
hásetar
skiptust
á
um
varðstöðu
uppi
í
mastrinu,
því
kuldi
var
nístandi
þarna
uppi.
Það
var
líka
kalt
í
brúnni,
þar
sem
skipstjóri
og
stýrimenn
héldu
sig,
en
þar
var
14
stiga
frost
á
hlýjasta
stað
inni.
Hafa
þurfti
glugga
opna,
því
annars
komu
frostrósir
á
alla
glugga
og
skyggni
þá
ekkert
Eftir
að
hafa
siglt
rúmlega
30
mílur
í
gegn
um
ísspangarbelti
frá
Kögri
að
Geirólfsgnúp,
fóru
ísspangirnar
að
verða
grisjóttari.
Var
nú
hægt
að
sigla
á
fullri
ferð
inn
á
milli
þeirra
en
sigla
þurfti
í
allskonar
krókaleiðir.
Um
klukkan
18,
þegar
sól
var
sest,
fór
að
kólna
meira
og
mældist
29
stiga
frost.
Ef
til
vill
hefur
vindurinn,
sem
myndaðist
af
ferð
skipsins
á
fullri
ferð,
hjálpað
til
við
kælinguna.
Hvað
um
það,
þetta
var
kuldinn
úti.
Eftir
að
komið
var
myrkur
um
kvöldið,
voru
sendir
hásetar
fram
í
stafn
skipsins,
til
að
gegna
þar
varðstöðu
vegna
stakra
jaka
á
siglingaleið.
Nokkrum
sinnum
var
slegið
af,
eingöngu
af
öryggisástæðum.
Til
Akureyrar
var
komið
klukkan
rúmlega
þrjú
á
mánudagsmorgun
Þá
var
Pollurinn
þakinn
lagís
og
20
stiga
frost.
Frá
Akureyri
var
ráðgert
að
fara
síðari
hluta
dags
til
Siglufjarðar
og
losa
þar
bensín
og
svartolíu,
það
síðasta
af
farmi
Hafarnarins
að
þessu
sinni.
Talað
hefur
verið
um,
að
næsta
ferð
skipsins
verði
eftir
olíu
til
Englands.
-
SK
Ath.
Þrátt
fyrir
að
þess
hafi
ekki
verið
getið
í
Morgunblaðinu,
þá
veitti
vitavörðurinn
okkur
mikla
aðstoð
með
tilvísunum
ofan
úr
fjalli,
þar
sem
í
ljós
kom
að
hann
sá
mun
betur
yfir
ísbreiðuna
en
skipverjinn
í
mastrinu.
Vitavörðurinn
tók
sig
til
af
sjálfdáðum
að
prílaði
með
þunga
talstöð
og
enn
þyngri
rafgeymir
og
loftnet,
(sennilega
um
30-40
kg.
byrði)
upp
í
fjallið
og
kallaði
okkur
uppi.
Þessa
aðstoð
launuðu
skipverjar
vitaverði
og
fjölskyldu
hans
með
því
að
heimsækja
hann
eldsnemma
að
morgni,
rúmum
þrem
vikum
seinna
er
við
áttum
leið
hjá
Horni
og
færðum
honum
margt
góðgæti,
fyrir
unga
og
fullorðna
fjölskyldumeðlimi,
nokkuð
sem
ekki
má
nefna
opinberlega.