Úr blaðinu
SÍLDIN
sem gefið
var út af síldarsaltendum og fleirum.
SÍLDIN 5. ágúst 1939
MOLAR
Íslandskvikmyndin var sýnd hér á
dögunum.
Mörg skínandi falleg atriði eru í myndinni s.s.
fossarnir og laxastökkin, eins ýmis atriði úr herpinótaveiðinni;
síldartorfan, háfunin ofl. Mörg atriði er aftur á móti leiðinleg og ekki
sýnandi ókunnugum, eins og td. ýmis sóðaskapur og hirðuleysi, sem sést
alltof vel í kaflanum um síldarverkunina.
Myndatökumaðurinn hefur verið annaðhvort of ókunnugur
eða óheppinn í vali. Mest saknar maður þess, í kaflanum um síldveiðina sem
helst einkennir þessa atvinnugrein, en það er: HRAÐINN; Siglufjarðarhraðinn.
það er eins og valin hafi verið hægasta vinnan og
silalegustu handtökin. Ein kona sást þó hausskera og leggja niður. síld af
mesta myndarskap.
Hitt var bara "puð". Hvers
vegna fékk maður ekki að sjá nót kastað og "snurpað"?
það er þó sýningarvert. Eða þá frákeyrslu við grófsöltun,
eða kverkun- og niðurlagningu í fyrstu tunnur við
grófsöltun, svo sem 50 stúlkna röð.
Það mundi hvarvetna vekja hrifningu. þarna var sýnt
mikið af lélegri vinnu lítið af góðri. Fólkið, bæði sjómenn og
síldarverkunarfólk, sem sást á myndinni, var hraustlegt- og mennilegt.
Ef jafnframt hefði verið sýnt, hvernig það gat unnið
hraðast og best, var hægt að afla sér með því virðingar og trausts í
útlöndum, eins og mig minnir að einhver blöð hafi talið að umrætt
myndarkorn væri líklegt til að gera.
Engin undirskrift
