Í SKUGGSJÁNNI (umræðudálkur í blaðinu Siglfirðingur)
Börnin og brunaliðið.
Það er einsdæmi um uppeldismenningu, hvernig börn haga sér hér ef eldsvoðamerki eru gefin slökkviliðinu. Sé þetta að degi til eru flestöll börn bæjarins komin á vettvang löngu á undan brunaliðinu og má þykja ágætt ef það kemst hindrunarlítið að brunastaðnum, gegn um barnaþvöguna, til þess að gegna skyldum sínum.
Jafnvel um hánætur í hálf ófærum veðrum að vetri til, eru þessir óbeðnu litlu slökkviliðsmenn komnir á brunastaðin fyrr en nokkurn varir og þvælast þar fyrir, slökkviliðinu til tafar og mikilla óþæginda og sjálfum sér til voða, því að margt getur það til borið við slík tækifæri, sem ekki er barna meðfæri og þarf ekki að lýsa slíku.
Í fyrradag var slökkviliðið kvatt til starfa og virtist engin í bili hafa hugmynd um hvar eldur var uppi - nema börnin. Straumur þeirra, hlaupandi og æpandi, sagði fljótt til um það hvar eldsins myndi von. Og í þann mund er slökkviliðið kom á vettvang - og kom það þó fljótt að vanda, þá voru á annað hundrað börn kominn á vettvang og meira að segja sum --- og það allmörg - inn í húsið, þar sem eldsins var von.
Fyrir nokkru síðan var elds vart á sama stað, um hádag. Þá var áður en varði kominn á brunastaðinn svo mikill fjöldi barna, að fullorðinna manna gætti varla í hópnum og þau létu sér ekki nægja að vera á götunni (í portinu) heldur var orðið áður en varði, krökkt af þeim uppi á þökum húsanna í kring.
Þau rifu sig upp á húsþökin eins og bjargfuglar og héngu þar, sum utan á húshliðunum. Þarna á staðan um voru meira að segja tveggja ára kornbörn.
Mér er nú spurn: Er ómögulegt fyrir lögreglu og slökkvilið að sporna við þessum ósóma?
Það á nú, lögum samkvæmt, hlífðarlaust að reka allt óviðkomandi fólk af slíkum hættusvæðum og skapast við húsbruna. En hér eru slík lög og reglur ekki "respekteraðar" svo mikið, að börnum sé bægt í burtu.
Að þessu er hin mesta ómenning og þessi ljóti siður á að hverfa með öllu. Að húsbrunum og öðrum slíkum válegum atburðum, eiga þeir einir erindi, er þangað eru kvaddir samkvæmt lögum og borgaralegri skyldu.
Það er hart að þurfa að segja það, en það veitti ekki af því fyrir slökkviliðið og lögregluna að byrja slökkvistarfið á því að ryðja burtu af brunasvæðinu óþörfu fólki og sérstaklega börnunum.
Og hlýði þessi slæpingjalýður ekki settum reglum, þá er ekki annað fyrir hendi en að byrja á því að slökkva í honum forvitnina með brunadælunum.
