Akbraut til Fljóta.
Það var víst í fyrravetur, að því var hreift í bæjarstjórninni að rannsakað yrði vegarstæði milli Siglufjarðar og Fljóta og gerðar tillögur og áætlanir um bílfæran veg. Mun þá hafa verið efst í hugum margra, að vegurinn yrði lagður utan í Strákum, - fjallinu vestan megin Siglufjarðar - og svo inn Dali og Almenninga.
Siðar munu aðrir hafa hallast frekar að þeirri hugmynd, að fá grafin jarðgöng gegnum fjallið, þar er rannsókn sýndi að heppilegast væri og var í sumar samþykkt í bæjarstjórn svohljóðandi tillaga í þessa átt:
"Bæjarstjórnin beinir þeim eindregnu tilmælum til ríkisstjórnarinnar, að hún láti rannsaka kostnað við að grafa jarðgöng gegnum fjallið milli Siglufjarðar og Fljóta, Botnaleið, eða annarstaðar ef tiltækilegra þætti. Einnig að rannsakaður sé kostnaður við að leggja bifreiðaveg yfir fjallið um Botnaleið."
Kostnaður við þessar væntanlegu rannsóknir mun hafa verið tekinn upp á fjárlög þingsins í vetur. Og nú nýlega kom hingað Jón Ísleifsson verkfræðingur til þess að framkvæma þessar rannsóknir. Fékk hann hér til leiðsagnar kunnugan mann, Einar Hermannsson, og skoðuðu þeir Botnaleið, svo og hina fjallvegina vestur yfir. Siglufjarðarskarð og Dalaleið
Siglfirðingur náði ekki tali af Jóni Ísleifssyni. Hann mun líka hafa látið fremur lítið uppi hér um rannsóknir sínar. Hinsvegar hefir blaðið leitað frétta um þetta hjá Einari Hermannssyni og telur hann að Jóni hafi litist best á vegarstæði fyrir bílveg yfir Dalaleið (Skjöld) og þvert yfir Dalabæjardal, suður yfir Leynárhyrnu (Leiðarskál) og þaðan gegnt, inn Almenninga að Hraunum. Jarðgöng gegnum fjallið á Botnaleið telji hann vel framkvæmanlegt að gera þau - og mundu verða að tilætluðum notum til samgöngubóta, en þau kosti offjár. Enda er það eðlilegt. því þar er fjallið svo breitt að göngin hlytu að verða löng.
Jarðgöng gegnum Siglufjarðarskarð yrðu mikið styttri og ódýrari en þar kæmi til hindrunar fannkyngi mikil báðum megin skarðsins sem myndi teppa afnot vegarins mikinn hluta ársins. -
Vegur utan í Strákum yrði sennilega nothæfur mestan hluta ársins, en hann yrði afar dýr, því þar þurfi að sprengja veginn inn í fjallið og steypa framan við. Auk þess þarf að brúa Herkonugilið milli Engidals og Dalabæjar. En það mun dýrt - og óvíst að sú brú stæðist snjóflóð þau sem þar falla iðulega.
Siglfirðingur mun fylgjast með þessu máli og ræða það betur síðar. Honum er það ljóst að á miklu veltur bæði fyrir Siglufjörð og Skagafjörð að bót ráðist á þeim samgönguvandræðum sem eru milli þessara héraða. Framtíð Siglufjarðar veltur mjög á því, að hann fái greiðan aðgang að Landbúnaðarskilyrðum Skagafjarðar, sérstaklega Fljótanna.
Hér vantar skilyrði til landbúnaðarframleiðslu Það orsaka meðal annars okurverð það á Landbúnaðarvörum sem Siglufjörður hefir um langt skeið átt við að búa. Fyrir Skagafjörð og þá sérstaklega fyrir Fljót sem næstu sveit með ágætum landbúnaðarskilyrðum yrði þessi samgöngubót ómetanleg, því hér er alltaf vís ágætur markaður fyrir framleiðslu þaðan þótt hún margfaldist
Bæði héruðin hafa að þessu "flotið sofandi að feigðarósi" í þessum efnum. Fljótamenn flytja enn afurðir sínar í kláfum yfir Siglufjarðarskarð og um sveitina má kallast ófært með hest ef nokkuð rignir. Vegleysurnar þar þurfa Fljótamenn að bæta, jafnframt og þeir vinna að því með Siglfirðingum að bera akvegarmálið, yfir fjallið fram til sigurs.
