Fyrst í bíó 2ja ára
Steingrímur Kristinsson (Kristins í bíó) er flestum Siglfirðingum kunnur. Hann var ekki nema 2ja ára þegar hann fór fyrst í bíó. Hér á eftir ætlar hann að segja okkur sitt hvað frá bíódögum sínum
Steingrímur, þú hefur lengi verið kenndur við bíó Hvað varstu gamall þegar þú fórst fyrst í bíó ?
„Móðir mín sagði mér að ég hefði verið 2ja ára þegar ég sá mína fyrstu bíómynd. Ég man sjálfur ekki neitt frá þeirri mynd en móðir mín sagði mér að það hefði verið teiknimynd. En síðan hefi ég nánast séð allar myndir sem tök voru á án tillits til þess hvort þær voru bannaðar börnum eða ekki, ég var bara uppi í sýningarklefa hjá pabba þegar myndir voru bannaðar.
Móðir mín kom mér snemma í skilning um það að kvikmyndir væru dægrastytting en ekki til að herma eftir, þar færi leikur fram en ekki raunveruleiki."
- Svo móðir þín hefur ekki óttast að bíómyndirnar hefðu neikvæð áhrif á þig og uppeldi þitt?
"Nei hún blés á allar slíkar vangaveltur og sagði það aðeins skort á skynsemi og eða uppeldi foreldra eða hreinan vanþroska krakka og eða fullorðna ef kvikmynd nægði til að breyta innræti viðkomandi. Það væri uppeldi foreldranna og samskipti þeirra við börnin sem réði öllu varðandi hegðun barna í nútíð og framtíð."
- Hvenær byrjaði þú svo að stjórna sýningum sjálfur í bíó?
"Það var 2. desember 1947, þá tæplega 14 ára - og hét myndin "Non-Stop New York", Íslenska nafnið var "Fljúgandi morðinginn", myndin var mjög spennandi og að sjálfsögðu bönnuð yngri en 16 ára. En ástæðan fyrir því að ég var "látinn sýna" þetta kvöld, fyrr en faðir minn hafði ætlað mér, var sú að þetta kvöld þurfti hann að sinna viðgerð á móttöku og sendibúnaði á loftskeytastöðinni á Siglufirði sem var bilaður, en heyrst hafði dauft neyðarkall sem síðar kom í ljós að kom frá togara sem strandaði við Látrabjarg. Sá atburður er þekktur og var hans minnst þegar 50 ár voru liðin frá strandinu í desember sl."
- Svo þú hefur verið sýningarstjóri í yfir 50 ár?
"Já það má segja það."
- Hvað er eftirminnilegast úr bíóinu?
"Það er ekki gott að segja, margt og merkilegt hefur gerst á þessum langa ferli. Ætli það sé ekki sá atburður sem gerðist skömmu eftir að ég og fjölskylda mín eignuðumst Nýja Bíó, þá höfðu um skeið, nær eingöngu verið sýndar spennu - og hasarmyndir sem að sjálfsögðu gáfu mest í aðra hönd hvað aðsókn snerti.
Einhver nafnalaus siðapostuli setti út á þessa þróun í einu heimablaðanna og taldi að það vantaði "menningarupplyftandi" myndir (hvað sem það nú er, snobb að mínu mati). Einnig heyrði ég raddir sama efnis frá nokkrum "heldri" borgurum.
Og þegar mér gafst kostur á að fá hjá Háskólabíó, myndina Otello með
Placido Domingo í aðalhlutverki sem Evrópufrumsýningu, þá sló ég til og ákvað að hafa viðkomandi mynd sem jólamynd. Myndin var vel auglýst og meðal annars slegið upp sem "Evrópu frumsýning" á myndinni sem hún var.
Á myndina fyrra kvöldið komu 2 mæðgur úr suðurbænum, fleiri voru kvik myndahúsagestirnir ekki þetta kvöldið og táknrænt var ( og fréttnæmt) að ég keyrði "öllum" bíógestunum heim ásamt dyraverðinum, þetta kvöld 2. dag jó1a. Á seinni sýninguna mættu 16, síðan hefur ekki verið tekið tillit til óska snobbaranna í bænum varðandi val á kvikmyndum hjá Nýja Bíói á Siglufirði, sem er elsta starfandi kvikmyndahús á landinu."
- Áttu þér einhverja uppáhaldsmynd?
"Ekki beint, en ég held mikið upp á allar myndir með Clint Eastwod, Harrison Ford, Arnold Schwarzenegger og raunar allt sem telja má vel gerðar og vel leiknar kvikmyndir ef á annað borð má nefna þær spennumyndir. Þá er ég mjög "veikur" fyrir öllum framtíðar-myndum, myndum sem eiga að gerast í náinni framtíð."
- Þú ert líka áhugamaður um ljósmyndir og átt mikið safn ljósmynda. Hvernig hefur þér gengið að halda þessu öllu saman?
"Já, ég hef verið áhugaljósmyndari í mörg ár, var fréttaritari Morgunblaðsins um tíma og sendi þeim myndir héðan frá Siglufirði. Auðvitað er mikil vinna að halda þessu saman og nú er ég að útbúa skrá um allt safnið í tölvu sem er gífurleg vinna."
Ég þakka fyrir spjallið Steingrímur. -sjh
